Nahit Ulvi Akgün’ün nefis şiiri yetişirdi:

Bir şey var aramızda

Senin bakışından belli

Benim yanan yüzümde

Dalıveriyoruz arada bir

İkimiz de aynı şeyi düşünüyoruz belki

Gülüşerek başlıyoruz söze

Bir şey var aramızda

Onu buldukça kaybediyoruz isteyerek

Fakat ne kadar saklasak nafile

bir şey var aramızda

Senin gözünde ışıldıyor

Benim dilimin ucunda

Gençken şiirlerle aşk ilan ediyor, açılıyorduk..

Sonu şiir gibi bitmese de şiirden medet umuyorduk gönül sancımıza

Biz açılmak diyorduk, şimdi çıkma deniyor..

Çıkma durumu için şiir var mıdır bilemiyorum,

Modası geçmiş bir durum şimdi açılmak, ancak karşılık görsün görmesin gizli ve masum bi varolma hali vardı açılmakta…

Çıkmak daha farklı bir şey…

Açılmakta yatay bir çıkma

Çıkmada dikey bi açılmak vardır… belki de, her ikisi de aynı kapıya çıkıyordur kim bilir… herkesin gönül hizasında

Herkes kalbi ve hayalgücü kadar seviyor, açılıyor ya da çıkıyor…

Sonuçta fazla açılınca boğuluyorsun, çok çıkınca düşüyorsun bir gün..

Ama hep bu müthiş duygu hatırına bitmiyor macera:

şimdi

bir şey var aramızda

senin gözlerinde ışıldıyor

benim dilimin ucunda…